Het viel me in de rij van de kassa op, dat mensen totaal niet meer met elkaar communiceren. Iedereen rent en vliegt en heeft blijkbaar geen tijd meer voor een babbeltje. Ze kijken stoïcijns voor zich uit of kijken op hun mobiel, waar blijkbaar opeens heel veel berichtjes op verschijnen.
Hoe staan mensen in de rij?
Deze week ging ik het gedrag van mensen in de rij voor de kassa eens op m’n gemak bestuderen. Het was druk, dus ik had mazzel. De rij was lekker lang. In mijn enthousiasme liet ik een mevrouw voorgaan, omdat ze maar drie dingetjes had. Ik had beduidend meer, aan de kop op mijn winkelmandje te zien.
De glorieuze tijden van bijkletsen
Die tijden zijn blijkbaar verdwenen. Heel vroeger moesten we nog apart naar de bakker, de slager en de groenteboer voor de dagelijkse boodschappen. Omdat we toch op onze beurt moesten wachten, was er best wel tijd voor een praatje met de buurvrouw, de slager of met die onbekende, waaraan gevraagd werd hoe de nieuwe buurt eigenlijk beviel? Nu scheuren we met z’n allen tegen vijven de winkel binnen, zodat we vanaf het moment van binnenlopen en pak een beet een uurtje later, een complete maaltijd op tafel hebben staan.
En nu?
Zodra de kassière een kort gesprekje begint met de klant die ze aan het helpen is, begint de rest in de rij nerveus te schuifelen met hun voeten. Met opgetrokken wenkbrauwen wordt er gekeken naar hoe laat het nu toch al is. Het viel me op, hoe vaak ik het zinnetje: “dat heb ik nou altijd. In de verkeerde rij staan,” wel niet heb gehoord.
Tuurlijk er moet wel gewerkt worden
Ik denk dat er wel eens wordt vergeten dat diegene achter de kassa daar zit om te zorgen dat wij onze boodschappen kunnen betalen en meenemen. Veel mensen groeten niet eens wanneer er vriendelijk door de kassière gedag wordt gezegd. Ze blijven druk telefoneren en bij de vraag of er nog een flessenbon is of dat de klant koopzegels wil, wordt er alleen een kort knikje gegeven. Ik vond dat echt erg om te zien! Hoe zou het zijn wanneer de rollen omgedraaid worden? Hoe zou de telefonerende persoon of de persoon die niet eens wat zegt zich dan voelen om het grootste deel van de dag genegeerd te worden?
We kunnen toch wel vriendelijk zijn?
Tuurlijk wel! Als we nu eens met z’n allen een paar zinnetjes wisselen in de rij en tegen de kassière. Gewoon gedag zeggen. Of nog leuker… we vertellen dat het best lekker weer is. Dat het zo fijn is dat er zoveel artikelen in de aanbieding zijn, die gek genoeg net op je lijstje staan. Dat je vandaag geen flessenbon hebt, maar het wel heel lief van hem of haar vindt, dat het wordt gevraagd. Ongetwijfeld zat het bonnetje anders vast nog in je jaszak. Dat je vandaag geen koopzegeltjes nodig hebt, maar dat je het wel hartstikke leuk vindt om de actiezegeltjes te krijgen. Wanneer we dat nu eens met z’n allen doen, dan wordt de wereld toch een stukje leuker?
Foto:
Nationaal Archief
