Eigenlijk is uitstelgedrag best fascinerend. Waarom doen we het eigenlijk? Komt dat omdat we iets MOETEN doen en daarom juist in protest gaan? Zijn we bang dat we zullen falen of juist bang voor het succes wat we er mee zouden kunnen behalen? Durven we misschien ergens geen beslissing over te nemen en dus stellen we het maar uit?
Maar een klein beetje hoor!
Ik weet dat ik, maar een heel klein beetje hoor, last heb van uitstelgedrag. Alleen heb ik er altijd mijn schouders over opgehaald. Ach, ik presteer nu eenmaal beter onder druk en… zo ben ik nu eenmaal. En opeens baalde ik er zoooo van. Ik had er genoeg van!
Nu ga ik er wat aandoen!
De e-cursus: ‘meer discipline, minder uitstelgedrag in 30 dagen’ van SoChicken.nl is in mijn mailbox verschenen. Right! Aan de slag dan maar. Ik heb hem per slot van rekening toch echt zelf aangeschaft, dus dan moet ik er ook wel wat mee doen! Manlief doet ook mee. Twee voor de prijs van één. Het idee erachter is, dat we dan samen een stok achter de deur hebben, om elkaar hiermee te helpen.
Invullen dan maar
De eerste les is een overzicht van zaken die ik allemaal zou kunnen uitstellen qua huishouden, werk, sociale relaties en financiën. Of ik wil aanvinken wat ik hiervan precies allemaal uitstel? Dat is een makkie. Aan het einde van de lijst, schrik ik toch wel een beetje. Oepsie! Best veel kruisjes gezet. Terwijl ik eigenlijk had gedacht dat het bij mij best wel meeviel. Ik vertoon toch maar een ieniemienie beetje uitstelgedrag? Andere mensen hebben er vast véél meer last van dan ik….toch?
Hoe voel ik me erbij, wanneer ik uitstel?
Keurig ga ik, zoals de volgende opdracht vraagt, zitten met een papiertje voor mijn neus. Klaar om op te schrijven hoe ik me voel, wanneer ik niet doe wat ik zou moeten doen. Er komt niks. Maar… wanneer ik een beetje dieper nadenk, kom ik tot de ontdekking dat ik er eigenlijk best wel van baal wanneer ik aan het einde van de dag mijn lijstje niet heb afgewerkt. Ik daar best chagrijnig van word en dat heel soms, een klein beetje, toch wel stiekem, aan het afreageren ben op mijn gezin. Ik mezelf rusteloos voel en dan naar het stemmetje in mijn hoofd luister om toch echt eerst andere leuke dingen te gaan doen. Ik daar geen voldoening van krijg, wanneer die taken wel af zijn. Ik er ongeduldig van word, omdat het te lang duurt, terwijl ik er zelfs nog aan moet beginnen.
Negeren dat stemmetje
De volgende opdracht is om dat irritante stemmetje te negeren. Het stemmetje dat zegt dat ik eerst koffie moet inschenken voordat ik ga schrijven. Ik zogenaamd geen inspiratie heb en echt even een uurtje in bad moet om te relaxen. Dat frisse lucht me zooo goed zal doen, dat ik daarna wel aan de slag kan gaan met de boekhouding. NEE! Ik ga niet meer luisteren meer naar dat stomme stemmetje. Overmorgen weer een nieuwe opdracht in de mail. En nu? Ik ga NU doen, wat ik moet gaan doen……uh, wat was dat ook al weer?
Foto:
Nationaal Archief
