De Solex: het Suikerpotje of de Peperbus

Dé geliefde bromfiets waarop men met een lange leren jas naar het werk reed. Waarmee men toertochten ging maken met de Solexclub of zelfs met een rugzak mee op vakantie ging.

De eerste Solex

De Franse ingenieurs Maurice Goudard en Marcel Mennesons brengen in 1940 de VéloSolex op de markt. Een herenfiets met een 38c motor. Hun timing had misschien beter gekund, want wie wil nu zo’n bromfiets tijdens de oorlogsjaren? Het lukt de heren om toch nog zo’n 700 exemplaren te verkopen. Na de oorlog stijgt de productie van de Solex gigantisch. Er rollen 14 bromfietsen (met een 45 cc motor) per dag de fabriek uit. Solex verkoopt in de jaren 50 maar liefst tweehonderdduizend exemplaren!

De Solex in Nederland

De Rotterdamse R.S. Stokvis & Zonen ziet in 1948 wel handel in dit geinige bromfietsje. Slim, want een auto kopen in die tijd was hartstikke duur. Een Solex was veel goedkoper en ook nog eens super zuinig. Op één liter benzine kon men wel 100 km afleggen. Het bedrijf weet de licentie te bemachtigen en vraagt de Haagse Firma van der Heem om de Solex te gaan produceren. Et voilà, de Zwanenhals was een feit. Dit bromfietsje haalde een snelheid van 30 à 35 km per uur. Maar bij een heuveltje op moet er wel een beetje bijgetrapt worden.

Een megasucces!

Wow, dit had Stokvis echt niet durven dromen. In menig huishouden wordt druk gespaard, want een Solex kost toch zo’n 375 gulden. De bromfiets was zo populair, dat er een wachttijd ontstond van acht maanden. Mensen deden er echt alles voor om de bromfiets eerder te kunnen bemachtigen tot aan doktersbriefjes en urgentieverklaringen aan toe.

Nieuwe modellen

In de jaren vijftig en zestig rijden niet alleen mannen met lange leren jassen op de Solex, ook dames vinden hem geweldig. Men rijdt er mee naar het werk, maakt er toertochten mee en gaat er zelfs mee op vakantie. Modellen als: de Zwanenhals, de Peperbus, ’t Koffertje en de O.T.O passeren de revue. Solex wordt eind jaren ’60 overgenomen door Motobécane. Geen beste overname want de Solexdealers zien steeds vaker de brommertjes terugkomen voor reparaties.

Witte pothelm

Toch wordt de Solex minder populair, waardoor in 1967 de fabriek in Nederland moet sluiten. Vanaf die tijd is alleen nog maar de Franse Solex 3800 leverbaar. Doordat in 1973 de helmplicht wordt ingevoerd, keldert de verkoop enorm. Tja, de dames gaan natuurlijk echt niet hun kapsel laten ruïneren door zo’n gekke witte pothelm. Daar kwam bij dat auto’s goedkoper werden en de Solex eigenlijk ‘oudbollig’ was geworden.

Lekker Retro!

De Franse Vélosolex fabriek gaat in 1988 definitief op slot. Wereldwijd zijn er ruim zes miljoen van dit toch wel historisch te noemen vervoersmiddel verkocht. Dankzij Solex Nederland en het Franse le Galet is de Solex anno nu weer terug in de handel. Op heel veel plekken in Nederland kunnen zelfs toertochten gemaakt worden op deze heerlijke retro bromfiets.

Foto:
Nationaal Archief

 

 

2 Comments

  • Leuk om te lezen over de ontwikkeling van de Solex. Ik heb ook een keer een toertochtje op de Solex gemaakt met een groep vrienden door het prachtige Twentse landschap en dat was prachtig.
    Zeker een aanrader om eens te doen!

    • Heerlijk zoeven door het Twentse landschap Géke. Dat was vast genieten geblazen.

Laat een reactie achter