Met rolstoel zo de heuvel af!

Het was een grappig en onverwachts gesprek in de radiologie wachtkamer. Gek eigenlijk, want normaal zit iedereen nors voor zich uit te staren, maar dit?

Met een oudere heer

Wachtend totdat mij zoon een foto van zijn knie kon laten maken, klonk plotseling een stem: “mag ik naast je komen zitten?” Een ouder heer met twinkeloogjes keek me vriendelijk aan. Hij vergezelde een mopperende dame in een rolstoel. “Maar natuurlijk, gezellig”, antwoordde ik vriendelijk. “Nou in dat geval…..”. Voor ik het wist plofte de man op de stoel naast me neer en haakte hij zijn arm in die van mij. “En…wat vond je van de voetbalwedstrijd gisteren tegen Feyenoord?”  Vroeg hij aan mijn zoon.

Je mag hem houden!

Lachend vroeg ik de man of zijn vrouw dit gezellige inhaken niet erg vond. Voor de man kon antwoorden klonk er vinnig: “Je mag hem houden! Ik neem hem straks toch niet mee naar huis!” Onverstoorbaar boog de man zich voorover en vertelde ons grinnikend: “Wist je dat we één keer per jaar naar Valkenburg gaan? Nou en als we dan bovenaan de berg zijn….dan geef ik haar rolstoel zo een duw.” De ogen van de man glommen van de pret.

Groepsgesprek in de wachtkamer

Mijn zoon werd binnengeroepen. Op zijn stoel was een meneer met een Haags accent gaan zitten. “Wist je dat ik eigenlijk uit Drenthe kom? Maar ik woon al 35 jaar in Schiedam hoor! De longarts werkte eerst daar, maar nu hier. Maar dat geeft niet, want we maken er gewoon een leuk dagje van.” Op mijn vraag of hij dan een visje ging eten in Scheveningen trok hij vies zijn neus op. “Nee joh! Mensen uit het oosten eten geen vis!” De Haagse man naast mij knikte instemmend.

Grommende Hagenees

Een uitleg over de Drentse gewoontes volgde, terwijl hij ondertussen een zakje met dropjes uit zijn jaszak viste. Zijn vrouw totaal negerend presenteerde hij mij het verfrommelde zakje. Ik sloeg zijn aanbod vriendelijk af. Ook de man naast mij kreeg het zakje voorgehouden. “Wist je wat mijn moeder vroeger altijd zei? “Uit de gouden korenaren schiep God Groningers, Friezen en Drentenaren. Uit het kaf en de andere resten, schiep Hij de Hollanders in het westen.” De Hagenees naast mij sloeg het aanbod voor een dropjes grommend af.

 

Foto
Nationaal Archief

 

2 Comments

  • Wat is het toch heerlijk om zo’n man naast je te hebben. Geen enkele moeite met het contact te leggen waar dan ook. Zo jammer dat er een mopperende echtgenote bij loopt de waarschijnlijk ook weinig vrienden heeft gehad. Een voorbeeld van een op dit gebied eenzame man die langs deze weg makkelijk vrienden maakt, desondanks de warme dropjes.

    Hans

    • Het was een geweldige belevenis Hans. Ik denk dat je mijn verbaasde gezicht eens had moeten zien toen ik werd ‘ingehaakt’.

Laat een reactie achter