Ik pieste bijna in mijn broek van het lachen. Ik wilde niet, maar het was zo grappig. Een reus van een kerel die als een volleerd Ninja in gevecht ging.
Donderdagochtend kwart voor acht
Gehuld in mijn nieuwe gespikkelde lange regenjas liep ik op het grasveld om de honden te laten plassen. Met een glimlach observeerde ik het gehaaste publiek wat voorbij kwam. Fietsers die gewoon over de stoep fietsten, omdat ze de beklinkerde weg blijkbaar vervelend vinden. Kinderen die gehaast in auto’s werden gepropt en auto’s die nog half beslagen door de straat reden.
Ik hoef dat gelukkig niet meer
Net toen ik bedacht hoe gelukkig ik mezelf prijsde dat ik de afgelopen maanden dat gehaast niet meer had, zag ik een lange kerel met ferme tred zijn voortuin uitlopen. Nu is die geheel omheind met een groene haagbeuk die aan de straatkant in een prachtig gebogen poort weer bij elkaar komt. En precies daar gebeurde het, de man liep recht met zijn gezicht in een enorm spinnenweb.
Lange man versus kleine spin
Eerst stond hij een paar seconden doodstil. Alsof zijn hersenen moesten registreren wat hem in vredesnaam was overkomen. Om daarna als een jarenlang getrainde ninja wild met zijn lange armen te gaan zwiepen. Echt ik probeerde het om niet te lachen, maar het beeld van de lange reus die het gevecht aanging met het kleine kruisspinnetje die de afgelopen nacht precies tussen de poort een enorm spinnenweb had gemaakt…..Ik proestte het uit. De man die net zijn gevecht had beëindigd keek ietwat gegeneerd naar waar het geproest vandaan kwam. Lachend riep ik: “september hè…spinnenmaand”.
Vrijdagochtend kwart voor acht
Het teefje struinde langs de waterkant en de reu stond in de jachtmodus ruziënde meerkoeten te bestuderen. Het was rustig op straat, want veel mensen zijn vrij op vrijdag. Maar de lange reus niet. Tot mijn stomme verbazing zag ik hem, met twee recht voor zich uit gestrekte armen, zijn tuinpad aflopen. Alsof hij op de tast door een pikdonker spookhuis liep. Vlak voor de boog stond hij stil en begon wild met zijn armen te zwaaien. Toen hij me zag riep hij lachend “ja daaagg, dat gebeurt me niet nog een keer!”
