Verdrietig werd ik wakker. Jakkes, wat een rot droom! Was dit nu een droom die Freud ‘de koninklijke weg naar het onbewuste’ zou noemen? Verklaarde deze droom het gevoel waar ik al dagen last van had…….
Van nature een vrolijk mens
Raar maar waar misschien, maar ik kan toch stellig zeggen dat ik dat wel ben. Vrijwel altijd opgeruimd (op een enkele dag per maand na, aldus mijn mannen). Maar waarom voelde ik me dan zo verschrikkelijk down de afgelopen dagen. Eerst weet ik het aan het griepje wat ik had gehad, met daar meteen een enorme verkoudheid achteraan. Mijn lijf wat pijnlijk en stram had aangevoeld door het virusje wat door mijn bloedbaan sjeesde. Maar na mijn droom van vannacht…..
Freud bestudeert dromen
Dacht men eerst dat je over een kletterende waterval droomde omdat je blaas gewoon tot aan het randje toe gevuld was, ging men daar na Freud toch heel anders over denken. Freud sprak uren met zijn patiënten om de oorzaak te achterhalen van hun psychische aandoening. Gek genoeg kwamen vaak de dromen van zijn patiënt aanbod. “Wat ik nu toch gedroomd heb?” Freud begon er steeds meer van overtuigd te raken, dat een droom met de persoonlijkheid van ‘de dromer’ te maken heeft en met name over de ervaringen die ‘de dromer’ in zijn jeugd heeft gehad.
Aha, dus daar had ik last van
Freuds samenvatting was kort en simpel: een droom is niets meer dan een wensvervulling! Dus eigenlijk zou dat betekenen, dat waar ik vannacht (wederom) over had gedroomd, ik eigenlijk heel anders zou willen? Zou het daarom ook komen dat ik een best wel een hekel heb aan het sprookje ‘het lelijke eendje’? Het verdriet van het eendje om niet bij het nest te horen. Totdat het de wijde wereld ingaat en op een dag zelf zijn vleugels ontvouwt. Hij dan liefdevol wordt toegejuicht dat hij echt prachtig is en zo leert vliegen.
Wat leert mijn droom mij dan?
Dus wanneer Freud vindt dat dromen ons iets duidelijk willen maken, wat verteld deze nare droom van vannacht mij dan? Daar moest ik even over puzzelen terwijl ik (heel toepasselijk) in een laaghangende dikke zware mist met de honden aan het wandelen was. Opeens wist ik het! Ik moest ‘het nest’ gewoon loslaten en inzien dat ik uitgegroeid was tot een prachtige zwaan met gewoon hier en daar ‘een grijze veer van mijn jeugd’.
Foto
Nationaal Archief
Wat een mooi stukje heb je geschreven. Één om over na te denken en mijn eigen (meestal nare) dromen misschien te kunnen verklaren? Dank dat je me (onbewust) op het spoor hebt gezet!
Bijzonder is dat hè Ellie, dat je soms een zinnetje kunt lezen wat een “oh dat” gevoel geeft. Stel dat je ze kunt onthouden, dan zou je ze kunnen opschrijven en later teruglezen. Soms kan dat helpen.