“Jongens hebben jullie een idee wat we vanavond zullen eten?” Terwijl de woorden over je lippen stromen, realiseer je je: dit is een stomme vraag.
En dan……blijft het ijzig stil.
Met een zucht surf je maar weer door de wereld van de internetrecepten. Heb je een recept, zitten er weer ingrediënten in die of de ene niet lust. Of waar de ander zwaar kotsend, vanwege zijn schelp- en schaaldierenallergie, de nacht van boven de wc hangt. Dat maar niet dus.
Zelfgemaakte lasagne?
Klinkt heerlijk! Alles vers en met veel groente. Dat is alvast voor één dag, nu moet je nog wat bedenken voor dag twee. Je weigert het natuurlijk om iedere dag de supermarkt binnen te stormen. Boerenkool? Lekker! Verwarmend, snel klaar en voldoende vitaminen. Klaar dus. Hup de auto in. Op naar de supermarkt.
De (martel)gangen van de supermarkt.
Terwijl je door de gangen van de supermarkt struint, zie je hoe goed over het concept ‘boodschappen doen’ is nagedacht. Over alles is nagedacht. Waar het moet staan en hoe hoog. Liggen her en der schaaltjes met ambachtelijk gerookte vis of zelfgemaakte worst. Allemaal in de hoop dat je het product meeneemt. Of word je in de verleiding gebracht door een heerlijke geur van versgebakken brood bij de bakkersafdeling. Die geur ‘mmm.’ Je bent verkocht! Doet u maar dat speltbroodje net uit de oven. “Wat…twee euro 50! Voor zo’n klein broodje?” Zelfs over de achtergrondmuziek is nagedacht. Die moet vrolijk, doch rustgevend zijn. Ze willen je zolang mogelijk in de winkel houden. Niet dat we op een lekkere beat snel huppelend de zaak door crossen achter ons karretje. Nee, we moeten relaxed lopen. Onderweg bakken tegenkomen met drie halen, twee betalen. Chips, nootjes en koekjes die in de aanbieding zijn. Vraag jij je ook niet af waarom de zware producten, zoals de pakken melk, frisdranken en flessen wijn helemaal achterin de winkel liggen? Moet jij ook niet je karretje herschikken, zodat de pakken Optimel de koekjes, die je toch echt niet kon laten liggen, niet zullen pletten? De winkels zijn zo slim ingericht, dat je waarschijnlijk ook wel zult afwijken van je briefje. Je halverwege er nog maar een schuin oog op werpt, denkend dat je het vast allemaal nog wel in je hoofd hebt zitten.
Help je wordt afgeleid!
Is de realiteit niet dat je meestal altijd wel wat vergeet? Bij het uitpakken van je boodschappen, kom je erachter dat je net dat ene ingrediënt niet hebt meegenomen. Grmf moet je morgen weer naar de supermarkt en dus wissel je maar qua gerecht en eet je vandaag wat je eigenlijk morgen zou eten. Geef gewoon de schuld aan de supermarkt! Kan jij er wat aan doen dat je werd afgeleid door alle aanbiedingen die naar je lonkte? De repen chocolade, koekjes en lekkernijen die precies op ooghoogte je probeerde te overtuigen om ze toch echt in je karretje te stoppen. Je daardoor zo van slag ben, dat je straal langs het pad met wc-papier bent gelopen, terwijl je kinderen die ochtend het laatste rolletje juist hadden opgemaakt.
Aan de slag.
Eenmaal alle ontberingen van het boodschappen doen doorstaan te hebben, ga je aan de slag met de lasagne. Groenten wassen en snijden, saus maken, gehakt aanbraden. Groentes zachtjes stoven. Je keuken begint heerlijk Italiaans te ruiken. Ovenschaal vullen. Mozzarella en kaas eroverheen en hop 30 minuten in de oven. Eenmaal uit de oven moet je het nog 5 minuten laten staan, alvorens het op te dienen staat in het recept. Prima timing. Kun je net nog even de was in de wasmachine doen of een stofzuiger door je chaotische woonkamer halen. Aha, de oven piept. Tafel dekken. Een schreeuw naar boven dat het eten klaar is. Stralend kijk je iedereen aan en met trots presenteer je de zelfgemaakte lasagne. Het ziet er prachtig uit en die geur……mmm, het water loopt je in de mond.
”Gatver mammm! Er zit toch geen wortel in?”
Foto:
http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/5293FO006333
