Misschien ben ik wel een uitzondering, want ik vind winkelen een living hell. Het is anders wanneer ik ECHT iets nodig heb. Dan ga ik doelgericht naar bijvoorbeeld de HEMA. Koop daar sokken, hemdjes en best sexy ondergoed. Reken ik af en ga ik meteen weer naar huis.
Internet shoppen
Ik dus spontaan de stad in? Nee, geef mij maar mijn iPad! Heerlijk op de bank met een kopje geurende thee en wat lekkers erbij. Urenlang scrol ik op de H&M site. Op zoek naar koopjes, schattige shirtjes en soms een jurkje. Hebberig van al dat leuks, stop ik alles schaamteloos in mijn winkelmandje. Ik kijk en mix en match er flink op los.
De deleteknop
Moe, maar voldaan van mijn noeste arbeid, leun ik tevreden naar achteren in de zachte kussens. Zo, dat was hard werken zo’n middagje internet shoppen. Poeh, poeh. Even pauze hoor. De waterkoker nog een keertje aanzetten en nog maar weer wat lekkers erbij. Tevreden zak ik weer terug in de kussens en open ik mijn winkelmandje om mijn conceptaankopen eens grondig onder de loep te nemen. Het zachtblauwe bloesje blijkt toch van polyester te zijn, blêh. De hooggehakte donkerblauwe schoenen zijn misschien toch niet ideaal voor een vrouw die vier keer per dag de honden moet uitlaten. Delete, delete, delete. Mijn uren mixen en matchen blijkt helemaal voor niets te zijn geweest, want wanneer het blauwe bloesje niet doorgaat, dan hoeft die bijpassende harembroek natuurlijk ook niet. Het voorkomt zo wel mijn impulsaankopen en verzend ik mijn bestelling. Toch heerlijk zo winkelen!
Toch eens naar de Primark
Omdat ik afgelopen week toch in de stad was, besloot ik voor het eerst eens een bezoek te brengen aan de Primark. Ik liet me met de stroom mee naar binnen loodsen. Enorme stapels bontgekleurde t-shirts, felgekleurde truien, sokken, schoenen, tassen, sjaals en hoeden. Waar ik ook keek….overal kleding. Hoe kon ik door dit enorme aanbod nog mixen en matchen? Hebberig van al die ‘kleine prijsjes’ propte ik alle roze kledingstukken (want ik wil meer vrouw/vrouw worden) in mijn giga shoppingbag. Op naar de paskamer. Een meterslange rij met jonge meisjes stond voor me, waardoor ik me opeens wel wat oud voelde. Toch schuifelde ik braaf voetje voor voetje verder, op weg naar de paskamer.
In de paskamer
Daar stond ik dan, in de ruime paskamer met stapels roze items. De deleteknop in mijn hoofd sloeg op tilt. Deze? Nee, te doorzichtig, te ruim, te jong, te… Het stapeltje niet werd groter, dan het stapeltje wel. De opbrengst van ruim twee uur struinen, was twee bont bedrukte roze shirtjes en poeder roze ballerina’s. Moe sloot ik aan in de meterslange rij voor de kassa. Voetje voor voetje schuifelde ik mee naar voren, fantaseerde ondertussen over mijn bank met heerlijke comfortabele zachte kussens. Mijn kopje thee en een koekje erbij. Het mixen en matchen op mijn iPad. En over de postbode die een dag later aanbelt om mijn pakketje af te geven. Ik was eindelijk aan de beurt…. en hoefde maar 11 euro af te rekenen.
Foto:
Nationaal Archief
