Van vechten tot opvliegen

Mag jij zijn wie je wilt zijn? Echt helemaal jezelf zijn? Dan bedoel ik natuurlijk niet, dat je dan al scheten en boeren latend over de gang loopt richting het kopieerapparaat. Ik bedoel qua persoonlijkheid. Jij als individu, als mens zijnde. Lastig he?


Keeping Up Appearances

Dat heb ik genoeg moeten doen. Op een dag was de maat vol. Ik kon en wilde het niet meer opbrengen. Moeten voldoen aan een beeld van wat en wie ik niet was. Ik wilde het kind niet meer zijn, die nooit kon voldoen aan het verwachtingspatroon van de familie en verbrak al het contact.

Hoe voelt dat dan?

Alsof je jaren in een steeds meer inkrimpende cocon zit. De leerachtige substantie, van het omhulsel, langzaam indroogt en de ruimte van binnen kleiner en kleiner wordt. De kleur van de cocon steeds donkerder aan het worden is, totdat je bijna niet meer naar buiten kunt kijken. Je heel langzaam stikt en van binnen een beetje sterft.

En toen?

Na de breuk werd de verdroogde cocon beetje bij beetje bevloeid. Er gingen weer sappen door de huid stromen. De ruimte van binnen werd langzaam groter. De cocon werd te klein. Er ontstonden kleine haarscheurtjes die groter werden en in elkaar vloeiden tot één grote scheur. Het ontpoppingsproces was niet meer te houden. De vlinder wilde naar buiten, na jaren opgesloten te hebben gezeten. Voorzichtig omhoogkomend als een vliegenier die zijn eerste vliegles heeft. Met horten en stoten probeert zijn wielen van de landingsbaan te krijgen, rekening houdend met de harde tegenwind. En dan, op een dag, na heel veel oefenen…..is hij opeens los!

Niets staat je in de weg.

Dat is echt zo! De enige die er wat aan kon veranderen was ikzelf. Ik moest leren vertrouwen in de nieuwe persoon: “aangenaam kennis te maken. Ik ben je nieuwe ik.” Het is nog steeds hard werken. Talloze gesprekken zijn gevoerd, veel mediteren en veel, heel veel schrijven. Het belangrijkste is denk ik, dat ik me voor niemand meer hoef te bewijzen. Ik mag er gewoon zijn, omdat ik ben, wie ik ben. Niet om wat ik doe, hoeveel ik verdien of ik welk huis ik woon. Niets staat me meer in de weg om mezelf te kunnen ontplooien tot de persoon die ik nu wil zijn.

Is het een waardevolle les geweest?

Haha, waarschijnlijk wel. Zou ik niets meegemaakt hebben, geen pijn of verdriet gehad hebben, dan zou ik nu geen stof tot schrijven hebben. Het leven is niet alleen maar kommer en kwel. Het leven is nu prachtig en mooi. De scherpte is er vanaf en voor de toekomst….. nog veel om over te schrijven.

Foto:
Nationaal Archief

 

 

 

Laat een reactie achter