Schaatsminnend Nederland beleefde euforische momenten toen onze schaatsers in 1972 maar liefst negen olympische medailles in de wacht sleepten.
Nederlandse traditie
Hoewel de Olympische Winterspelen voor het eerst in 1924 gehouden werden, deden de Nederlandse schaatsers pas vier jaar later mee. Alleen mannen, want het zou nog tot 1960 duren voordat het langebaanschaatsen voor vrouwen op het programma stond. De Olympische Spelen gaan traditiegetrouw van start met het ontsteken van de Olympische vlam. Een ceremonie die volgens vele historici niet stamt uit de antieke Olympische Spelen, maar in Nederland door de Alkmaarse Architect Jan Wils werd bedacht. Hij liet speciaal voor de Olympische Spelen in 1928 in Amsterdam de 46 m hoge Marathontoren bouwen. Geen sporter, maar een medewerker van het gasbedrijf kreeg de eer om het Olympisch vuur aan te steken.
Nederland voert de boventoon
Tijdens de Winterspelen in 1972 in Sapporo (Japan), vertegenwoordigden elf olympiërs ons land. Een bij het kunstschaatsen en tien bij het langebaanschaatsen (vijf mannen en vijf vrouwen). Bij de mannen was de ‘man met de gouden dijen’ Ard Schenk de succesvolste sporter. Hij won drie gouden medailles op de 1.500, 5.000 en 10.000 m. door een val aan de start miste hij zijn kans op een vierde medaille. Schaatser Kees ‘Keessie’ Verkerk had al twee keer eerder aan de Winterspelen deelgenomen. Ook dit keer wist hij in de prijzen te vallen door op de 10.000 m tweede te worden, waarvoor hij zilver kreeg. Bij de vrouwenploeg hadden Stien Baas-Kaiser en Atje Keulen-Deelstra een flinke dobber aan de schaatsbond KNSB gehad. De bond vond beide vrouwen, allebei geboren in 1938 en al moeder, eigenlijk ’te oud’ voor de kernploeg. Ze mochten uiteindelijk toch mee en bewezen het tegendeel. Stien Baas-Kaiser sloot op 33-jarige leeftijd haar glansrijke carrière af met goud op de 3.000 en zilver op de 1.500 m. Atje Keulen-Deelstra won drie medailles voor haar geleverde prestaties: zilver op de 1.000 m en brons op de 1.500 en 3.000 m.
Foto
Nationaal Archief
