Daar vloog hij, hoog in de lucht…alleen

Geconcentreerd zat ik aan de keukentafel te schrijven. Plots hoorde ik iemand snoeihard de trap af denderen. Mijn hemel, was er iets ergs gebeurd? De woonkamerdeur vloog met veel lawaai open. “Mam, mag ik in de meivakantie naar Zweden…..alleen?” Poeh! Mijn hersenen draaide op volle toeren. De ene horror gedachte, na de andere raasde even door mijn hoofd. Helemaal alleen?

Even nadenken hoor

Opeens kreeg ik flashbacks. Het schoolreisje: één dagje, dat was best te doen. Een paar jaar later, tijdens de hockey, een heel weekend. Hun eerste schoolkamp. Wat, een hele week weg? Wij toen het lege nestsyndroom, zij hadden nergens last van gehad. Op de middelbare school gingen ze ook een week weg. Oké, nu ben ik er inmiddels wel aan gewend. Dus tja, vier dagen naar Zweden is dan eigenlijk een peulenschilletje…toch? “Tuurlijk jongen, hartstikke leuk voor je om naar je neef te gaan.” Niet veel later werd zijn ticket bij de KLM geboekt. Een retourtje Denemarken aub.

De grote dag brak aan

We moesten onze 14-jarige zoon, ruim van te voren, als een Ummetje afleveren op Schiphol. Een watte? Als een alleenreizend kind. Na ingecheckt te hebben, kreeg hij enorme blauwe buidel met daarin al zijn reispapieren en ID. Of hij die om zijn nek wilde doen? Wat hij uiteraard weer bijzonder gênant vond, voor een knul van bijna 1.80 m. Door naar de supportdesk, om hem daar aan te melden. Een vriendelijke dame controleerde de vier formulieren die wij thuis hadden moeten invullen. Wie geeft wie af, aan wie en waar? “U vind het zeker ook wel spannend, hé mevrouw?” Vroeg ze liefjes. Ik gaf schaapachtig toe, dat ik wel blij zo zijn wanneer hij eenmaal veilig in Denemarken geland zou zijn.

Starbucks

We hadden nog tijd over en gingen naar de Starbucks voor een frappuccino. Op het afgesproken tijdstip waren we weer terug. Nu werd het wel een beetje spannend. De ene na de andere grondstewardess kwam langs om iemand op te halen. Zou die het zijn, of die? Een kordate dame stapte vrolijk de wachtruimte binnen. “Hoi, ben je er helemaal klaar voor?” Ze controleerde nogmaals zijn reisdocumenten en ondertekende de formulieren, dat zij onze zoon mee zou nemen langs de douane en naar de gate. Even een knuffel en een zwaai “Dag pap en mam, tot dinsdag.” Daar ging hij. We mochten Schiphol pas verlaten, zodra zijn vliegtuig daadwerkelijk in de lucht zat. Leve de flightradar app. Zo kon ik fijn zien waar hij ergens in het luchtruim vloog.

We hebben hem

Nog geen twee en een half uur later ontvingen we een whatsapp. “We hebben hem!” De neven gearmd met een big smile en met beide duimen omhoog op de foto. Kijk, daar doe je het allemaal voor toch? De heren hadden nu al de grootste lol samen. Morgen hebben ze een drukke dag voor de boeg. Naar een voetbalwedstrijd van Malmo FF tegen Helsingborg. Onze zoon had hierover een beetje vaag iets gezegd van: “zie het als een wedstrijd tussen Ajax en Feijenoord mam!” Oh, zo’n wedstrijd……moet ik me nu zorgen gaan maken?