Ik had nee gezegd, maar bedoelde eigenlijk gewoon ja!

Bijna ieder jaar is het bij ons hetzelfde liedje. Mijn verjaardag komt er aan en dat eindigt vaak in een teleurstelling.

Waarom?

Omdat ik niet duidelijk ben. Naar mezelf niet en niet naar mijn gezin. En ieder jaar neem ik het me weer voor, het volgend jaar toch echt anders te doen.

Hoe komt dat dan?

Nou eigenlijk al een dramaatje vanaf mijn jeugd. Er zat een week tussen de verjaardag van mij en van mijn vader. Die werd groots gevierd en ik, kreeg dan van de familie alvast mijn cadeautjes, want….”ik was toch volgende week jarig?” Dikke tranen de week erop. Niemand van mijn familie kwam, behalve een handvol vriendinnen van mijn moeder, die konden dan even gezellig bijkletsen.

Dan vier je toch je verjaardag niet?

Jaren gedaan. Heerlijk. Geen gedoe of verdriet. Lekker helemaal niets. Totdat onze jongste zoon een viertal dagen voor mijn verjaardag werd geboren. Halleluja! Nu had ik helemaal een smoesje en vierde we gewoon zijn verjaardag. Een kinderverjaardag is het belangrijkste wat er is… toch?

En toch knaagt er wat!

Oké, het is ook mijn eigen schuld. Want ik had er toch geen behoefte aan om mijn verjaardag te vieren? Ik riep toch dat ze echt geen cadeautjes voor me hoefde te kopen, want ik vierde het toch niet? Maar waarom ging ik er dan toch over zeuren, wanneer ze er niet zoveel aan deden? Ik had het immers toch zelf gezegd? Dus ik zei nee, maar ik bedoelde eigenlijk gewoon ja! Aha, ik wil dus wel jarig zijn en in de watten gelegd worden.

Duidelijk communiceren!

Hele boeken zijn er over geschreven. Mannen van Mars en vrouwen van Venus. Vrouwen communiceren dus niet duidelijk. Wanneer we bijvoorbeeld aan de man vragen of ze de vuilniszakken buiten wil zetten, bedoelen we eigenlijk….of de man NU de vuilniszakken wil buitenzetten! De man denkt dan….een dag heeft 24 uur, dus die zakken kan ik ook straks of vanavond buitenzetten. Vervolgens wordt de vrouw woest en doet het zelf.  Mmm, waar doet me dat eigenlijk aan denken? Had ik niet mijn eigen verjaardagscadeautje gekocht? Waarschijnlijk als ik geduld had gehad, had manlief dat wel gedaan. Maar ik, vrouw zijnde, moest NU mijn BBQ kopen, omdat er visite zou komen. En omdat ik in mijn hoofd had, om in de winterkou, een lekker sateetje te serveren bij het eten, moest hij NU komen. Een dag later was toch ook prima geweest?

Een wijze les

En wat heb ik hier nu, voor de miljoenste keer, van geleerd? Dat ik duidelijk moet leren communiceren! Juist. Ik ga er vanaf vandaag mee beginnen en zeggen dat ik volgend jaar heel graag in de watten gelegd wil worden met mijn verjaardag. We natuurlijk als belangrijkste dag de verjaardag van onze zoon vieren, maar ik gewoon vier dagen later jarig ben en dat vieren we ook! Mmm, zal ik nu alvast beginnen met het maken van een verlanglijstje of is dat gek omdat ik pas gisteren jarig was?

Foto:
Nationaal Archief