Gek eigenlijk? De hele wereld kun je voorzien van advies. Of het nu gaat over relaties, kinderen, werk of over iemand privé. Best makkelijk, want jij bekijkt iemand op een afstandje. Jij houdt de ander een spiegel voor. Maar heb je dat wel eens bij jezelf gedaan?
Nee, natuurlijk niet.
Te confronterend, niet nodig, ik zit wel goed in mijn vel…… dus hoezo? En toch, weet ik heus wel, is het niet eens zo gek om af en toe die verdomde spiegel voor te houden. Maar ik doe het eigenlijk nooit. In welke spiegel wil ik eigenlijk niet kijken? De letterlijke spiegel of de figuurlijke? Wil ik niet kijken hoe mijn lijf er uit ziet of wil ik niet kijken naar mijn innerlijk en kijken wat er daadwerkelijk aan schort?
Aan welke spiegel heb ik eigenlijk een pesthekel?
De ergste spiegel vind ik die rottige achteruitkijkspiegel in een pashokje! Wie heeft die in vredesnaam bedacht? Ik wil graag de illusie houden, dat ik super slank ben vanachter. Dat mijn billen slank en smal, fier naar achteren steken. Nu zie ik mezelf eigenlijk nauwelijks aan de achterkant. Dat wil ik, denk ik, graag zo houden. Maar nee, wat doen de kledingwinkels? Hangen ze zo’n, volgens mij, extra uitvergrotend enorm grote passpiegel aan de achterkant in het pashokje. Ook nog eens een lekkere grote tl-buis, zodat we onszelf goed kunnen bekijken. Nou ja!
Daar sta je dan in je string!
Met een nieuwe broek stap ik het pashokje in. Slik, nu komt het. Oké, adem in en adem uit. Broek uit en zo snel als ik kan de nieuwe aan. Verdorie! m’n voet blijft hangen in de smalle broekspijp en sta ik te wiebelen op één been, in het toch al zo benauwde pashokje. Na wat gesjor blijft de broek ergens rondom mijn bovenbenen hangen. Ik duw en trek, hijs en kreun. Met geen mogelijkheid is dat ding verder omhoog te trekken. Shit, de verkeerde gepakt! Het is zo’n skinny model. Onbegrijpelijk dat ze dat model überhaupt hebben ontwikkeld. Alsof de meeste vrouwen zich in zo’n model kunnen wurmen? Nu zie ik mezelf natuurlijk opeens als de meeste vrouwen. Een lekkere Hollandse Rubens, die dus onmogelijk in zo’n skinny past. Daar sta ik dan, in het fel verlichtte pashokje, in m’n string, met die broek halverwege mijn bovenbenen.
En dan doe ik iets verschrikkelijks!
Ik wil niet, maar ik word gedwongen. Ik kijk….in de achteruitkijkspiegel. Ahhhhhh. Het laatste beetje zelfrespect, wat ik nog had, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Mijn excuus van een lekker Rubens figuur, blijkt opeens een slap excuus te zijn. Mijn billen puilen boven de veel te smalle jeans uit. Mijn hoofd rood aangelopen van het gesjor en gehijs. Opeens hoor ik de vriendelijk doch ongeduldige stem van het jonge winkelmeisje: “lukt het daar allemaal?”
“Nee natuurlijk lukt het niet!” Zou ik willen uitschreeuwen. Maar kan het kind er wat aandoen dat ik met de verkeerde genen ben geboren?
Het is toch genetisch?
Jazeker! Het heet lipoedeem, wat letterlijk vet- en vochtophoping betekend. Bij lipoedeem is er een stoornis in de aanmaak van vetweefsel. Bovendien is de afvoer van vocht via de lymfvaten niet optimaal. Gevolg….. een onderhuidse ophoping van vet en vocht. Het komt meestal symmetrisch voor op de heupen, bovenbenen en knieën. Dit heeft vaak de vorm van een rijbroek. Vaak zie je dat de bovenkant van de vrouw heel smal is en dat er vanaf de taille omlaag wel meer dan twee kledingmaten verschil is. Dus waarom voel ik mezelf dan zo rot, terwijl ik er eigenlijk niets aan kan doen dat ik niet in zo’n rotbroek pas?
Ik geef het op!
Mistroostig en met een enorm rotgevoel, sjor ik de broek weer omlaag en trek mijn oude comfortabele, ietwat versleten broek weer aan. Genoeg spiegels voor vandaag. Eigenlijk had ik nu moeten doorpakken en mezelf recht in de ogen moeten aankijken. Mezelf afvragend waarom ik me opeens zo rot voel? Waarom kan ik niet blij zijn met mezelf. Oké, ik heb dan niet het ideale figuur, maar ik heb toch andere kwaliteiten?
En waarom houd ik niet mijn eigen spiegel voor?
Te confronterend waarschijnlijk! Terwijl het volgens de bladen en goeroes zo makkelijk is. Heel simpel. Je moet jezelf in de spiegel aankijken. Zeggen dat je van jezelf houdt. Dat je lief bent en dat je er mag zijn. Als het zo simpel is, waarom doe ik het dan niet? Omdat ik het stom vind! En dus… ga ik op zoek op het internet of hier niet een andere oplossing voor is.
SoChicken
Ik kom terecht op de site van SoChicken.nl. Wow! Een aanrader. Een hele jonge jongen, die blaakt van de energie en geweldige artikelen schrijft, waar ik blij van word. 7 oppeppers voor je zelfvertrouwen. Kijk! Daar kan ik wat mee. Ik wil meer lezen: stralen van zelfvertrouwen-5 tips tegen onzekerheid. Ook zo’n fijne. Helemaal enthousiast download ik de gratis e-boeken en schrijf ik me in voor een e-cursus om wat te gaan doen aan mijn eeuwige uitstelgedrag.
De knop is om
Ik ga mezelf meer in de spiegel aankijken! Kijken waar nog aan gewerkt kan worden. Welke scherpe randen mogen wel wat gepolijst worden? Wat zijn mijn valkuilen? Ik ga werken aan mijn zelfbeeld. Geen uitstel gedrag of smoesjes meer. Vandaag is de start van een nieuw begin!
Foto:
Nationaal Archief
Ja!!!! Dit zijn de verhalen waar ik van houd. Leuk!
Groetjes Esther