Hoe gelukkig kun je worden van het inrichten van een piepklein werkkamertje? Onder het ieniemienie dakkapelletje pronkt nu een klein houten bureautje, wat ik ooit ergens in een rommelwinkel had gevonden. Het past precies onder het raampje met als uitzicht de groene boomtoppen aan de overkant en de oranje dakpannen van de overburen. Het bureautje staat klemgezet tussen een muur, een zwartgelakte bedbank en een kleine kledingkast.
Waar zat ik eerst dan?
Aan de grote keukentafel in onze woon/eetkamer, waar we ook met zijn allen aanschuiven voor de lunch en avondmaaltijd. De tafel staat in dezelfde ruimte waarin we leven, lekker bankhangen en waarin de televisie staat. Het opruimen van de keukentafel is natuurlijk niet zo erg, maar om nu iedere dag alle schriftjes, gekleurde pennen, papiertjes en aantekeningen op te moeten ruimen? Mmm en dan hebben we het nog niet eens over de weegschaal gehad, want ik ben de hele dag maar drie stappen verwijderd van de keuken, waar ‘allemaal lekkere dingen’ zijn.
Het werd dus de logeerkamer
Omdat we in een huurhuis zitten en we nog niet zeker weten hoe lang we hierin blijven wonen, had ik besloten geen gaten te boren in de pas gesausde witte muren. Het moest dus anders en creatiever, want de ruimte is nu eenmaal beperkt. Dolgelukkig werd ik toen ik op een site een prachtige petrol kleurige dekbedhoes met prachtige okergele, blauwe, dieprode en purperen bloemen zag. Dit was het! Dit werd mijn basis. Rap volgde een zoektocht naar een okergele hoogpolige badmat, voor onder mijn schrijftafeltje, tegen koude voeten. Voor mijn mindmapping vond ik een stickerschoolbord van 2 meter, die naar zeggen gemakkelijk te verwijderen is en ook nog eens een stuk goedkoper dan een blik schoolbordverf bleek te zijn. Een klein blauw lampenkapje en een lap okergele stof voor het gordijntje werd besteld. Klaar!
En de logés dan?
Tja, dat zou betekenen dat ik, die paar keer per jaar, dan toch zal moeten verhuizen naar mijn oude vertrouwde keukentafel. Mijn hele hebben en houwen onder de arm zal moeten nemen en alles zal moeten opstapelen op het uiterste hoekje van de tafel. Een foto nemend van mijn vol gekladderde schoolbord. De logees ernstig laten beloven, spugend door de vingers, niets uit te zullen wissen. Ook niet per ongelijk tijdens het aan- of uitkleden, met als straffe alle dagen van het verblijf alles handmatig te moeten afwassen.
Nog één nachtje slapen
Vandaag nog even een dagje aan de keukentafel. In de buurt van de verlokkingen die me toeroepen vanuit de keuken. Morgen wordt alles anders. Dan wordt er een anderhalve literfles spa, een appel en een bakje yoghurt mee naar de tweede etage genomen. Mezelf plechtig belovend dat ik alleen uit mijn werkkamer mag komen om te plassen, te lunchen of om de honden uit te laten…eerder niet! Met smart wacht ik nu op de postbode. Zijn armen volgeladen met de nieuwe spulletjes voor mijn eigen kleine werkkamertje.
Foto:
Nationaal Archief
