Helemaal in de goede spirit en met een huppel de puppel gevoel, struinde ik het internet af. Op zoek naar het woordje ’trots’. Waarom weet ik niet, maar ik had bedacht daar eens lekker over te gaan schrijven. Eerst even bij de spreekwoorden en gezegden kijken. Vol enthousiasme opende ik de site, want ik verwachte bij het woordje ’trots’ de woorden over: blijdschap, warm gevoel van binnen, gelukzaligheid en het lieflijke Belgische woord ‘fier’ aan te treffen.
Jakkes dat doe ik niet meer
Het was helemaal niet leuk om te lezen. Voor mijn zonnige humeur verscheen toch echt wel een dikke vette donderwolk. Jakkes! Wat zijn wij Nederlanders somber zeg? We mogen blijkbaar niet ’trots’ op ons zelf zijn. Een greep uit wat ik las: zichzelf op de borst slaan (oké, ik loop ook niet als een Tarzan door het huis op mijn borst te slaan wanneer de koekjes gelukt zijn). Het hart hoog dragen (dat wordt weer een meditatiesessie om het hart te laten zakken). Hoogmoed komt voor de val (hoezo hoogmoed? Ik ben gewoon trots). Aap wat heb je mooie jongen (noem je me nu een aap?). Zo trots als een pauw (oké, ik heb highlights. Moet ik dan een muts op?)
Belachelijk!
Komt dat door onze opvoeding? Daarmee bedoel ik onze generatie en die van onze ouders en van die daarvoor? Is het omdat we gewoon Hollanders zijn, die van de afdeling ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ zijn? Ik snap er niks van hoor. En toch… klopt het misschien wel. Ik ben eigenlijk veel te weinig trots op mezelf en weet, net als velen onder ons, slecht om te gaan met complimentjes. “Nieuwe jurk, staat je geweldig!” (leuk he? In de uitverkoop, kostte maar tien euro). “Ben je afgevallen?” (uh ja, maar dat is optisch hoor, komt eigenlijk door het rokje, dat kleed gewoon af).
Stom, stom, stom
Ik mag toch best trots de complimentjes in ontvangst nemen? ‘Dank je wel’, zeggen en genieten van het moment. Zonder er nog een zinnetje achter te moeten plakken, zodat het hele complement te niet wordt gedaan? Kan ik mijn eigen domme, niet van mezelf mogen, trots opzij zetten en op een hele andere manier ’trots’ zijn op mezelf?
Dat gaan we proberen
Inderdaad! Ik ga het gewoon doen! Trots zijn wanneer de koekjes heerlijk geurend uit de oven komen. Trots zijn wanneer ik die (zucht) niet zelf heb opgegeten, maar aan het gezin heb overgelaten. Trots wanneer ik eindelijk één ons lichter weeg. Trots als een kanarie wanneer ik die rot strijk heb weggestreken.
Ik ga voortaan:
Gewoon lekker trots: met mijn veren omhoog en met mijn hart hoog gedragen, trommelend op de borst door de woonkamer rennend met een subtiele dosis hoogmoed. En ja misschien ben ik dan wel een aap, maar ik heb nu eenmaal mooie jongen. En weet je? Het voelt eigenlijk best lekker om trots op mezelf te zijn!
(foto: Pinterest)
Ha ha, ik vind dit het leukste stukje wat ik heb gelezen.
Leuk idee, om te gaan zoeken naar het woord: trots.
Nee, je mocht niet trots zijn, maar dankbaar… Het calvinisme komt hier om de hoek kijken.
Complimenten in ontvangst nemen? Ja, je moet het leren.
Het is toch niet leuk als je iets geeft en je krijgt dan te horen: “Dat had je nou niet moeten doen. Dat is veel te veel!” Ik denk dat dat laatste nog uit de oorlog stamt, vooral dat veel te veel!
Een complimentje krijgen? Je zou eens naast je schoenen kunnen gaan lopen… Het werd meteen weer afgezwakt.
Leuk gedaan Rovers.
Dank je wel Rini. Ik stap nu ‘fier’ door het leven hoor.