Alles om de rijken te plezieren gedurende de tocht naar Amerika. Rederij de White Star Line besloot daarom om het uitzicht van de eerste klasse niet te verpesten door….reddingsboten!
Romantisch beeld Titanic
Velen zullen bij het woord ‘Titanic’ meteen denken aan Leonardo DiCaprio en Kate Winslet die dolverliefd op het gigantische schip rondhuppelden. Het trieste einde dat Kate op haar drijvende stuk hout niet eens een stukje opschoof, zodat Leonardo toch naast haar kon liggen. Door haar egoïsme zonk hij naar de diepte van de oceaan. Misschien is dat wel het daadwerkelijke verhaal. Het egoïsme van rederij de White Star Line, die alleen maar dacht aan het behagen van de ‘rijken’.
Bij het begin beginnen!
De White Star Line heeft behoorlijk wat concurrentie en dus besloot ze om een giga schip te laten bouwen, om zo nieuwe passagiers ’te lokken’. Het werd…de Titanic! Een schip van 269 meter lang, 28 meter breed en 56 meter hoog. Het schip bestond uit maar liefst 10 verdiepingen. Gek genoeg had het schip al tijdens de bouw (die begonnen was op 31 maart 1909) de reputatie van ‘onzinkbaar’ te zijn. Dat kwam omdat er 16 waterdichte compartimenten onder in het schip werden aangebracht.
Te water laten Titanic
Het was in die tijd nogal bewerkelijk voordat het schip (die nog casco was) soepeltjes van ‘de glijbaan’ het water in gleed. Daar was 15 ton kaarsvet, 5 ton Walvistraan en 3 ton zachte zeep voor nodig. Het zou daarna nog een jaar duren voordat het schip helemaal klaar was. Na een proefvaart van (echt waar!) een halve dag, besloot men dat het schip zeewaardig was en vertrok het op 2 april 1912 naar South Hampton. Daar werd de boot volgeladen met proviand en de passagiers konden daar inschepen.
10 april 1912 de Titanic vertrekt
Met in totaal 2227 mensen (een aantal wat nogal eens verschilt in de verschillen informatiebronnen) aan boord, vertrekt het schip naar Amerika. Voor de één een ‘snoepreisje’ en voor de ander… de hoop op een beter leven in Amerika. Even het verschil: een ticket voor de grootste suites kostte 4000 dollar (nu zo’n 83.200 dollar). De eerste klasse betaalde 125 dollar (nu ongveer 2.795 dollar) en de derde klasse betaalde 40 dollar (nu zo’n 900 dollar). De eerste klasse beschikten over een lift, fitnessruimte, zwembad en squashal (voor alles moest wel betaald worden). Verder was er een rooksalon, bibliotheek, café en loungeruimte. Prachtig versierde houtsnijwerken en tapijten met natuurlijk veel pracht en praal. De tweede klasse had de uitstraling van een behoorlijk goed hotel. Alles gewoon net een stapje minder. De derde klasse moest het doen met een eetzaal tussen de waterdichte schotten onder in het schip. Wilden zij een frisse neus halen, dan was daar een speciaal plekje voor op de boeg.
Het verhaal van de reddingsboten
Welnu. Het oorspronkelijke plan was dat er 64 reddingsboten aan boord zouden komen. Maar ja, dat zou niet alleen het uitzicht van de eerste en tweede klasse verpestten, het zou de passagiers misschien wel onnodig ongerust kunnen maken. Want waarom zoveel reddingsboten terwijl het schip ‘onzinkbaar’ zou zijn….toch? En dus werd er besloten voor 20 sloepen, waarvan 4 opblaasbaar!
Heeft de matroos op wacht zitten slapen?
Waarschijnlijk niet! Het is 14 april 1912. Het vroor -7 graden. Het was die nacht windstil en pikkedonker. Het water heeft de ijsberg waarschijnlijk donkerblauw gekleurd en doordat het water spiegelglad was, was er ook geen klotsend water tegen de ijsberg aan te horen. Daarom heeft de matroos zijn ontdekking pas heel laat aan de stuurman door kunnen geven. Uitwijken bleek te laat! In een uur tijd was er al 25.000 ton liter water de eerste vijf compartimenten in gelopen. Theoretisch gezien had de boot nog kunnen varen, maar toen de niet waterdichte compartimenten zoals de luchtschachten en laadruimtes vol begonnen te lopen, was er geen houden meer aan.
Reddingsvesten aan en naar de reddingsboten
Doordat er geen ‘drill’ oefening aan boord was geweest, hadden de bemanningsleden geen idee hoeveel mensen er daadwerkelijk in de reddingsboten konden. Wel wisten ze…vrouwen en kinderen eerst! Aan de ene kant van het schip hielden ze zich daar keurig aan en werden halflege reddingsboten te water gelaten. Aan de andere kant van het schip propten ze de boten tjokvol. Redden wat er te redden viel. In de paniek ging het met de opvouwbare sloepen ook niet goed. Eentje lag op zijn kop in het water en de andere was inmiddels overboord geslagen. Van de 1178 plekken in de reddingsboten waren er maar 823 plekken gevuld. En zelfs dat was geen garantie om te overleven. Behoorlijk wat mensen zijn alsnog overleden door onderkoeling. In totaal hebben maar 706 mensen de ramp overleefd!
Was de White Star Line schuldig!
Natuurlijk! Maar wettelijk gezien niet. Er werd in die tijd niet gekeken naar het aantal mensen aan boord, maar naar het tonnage van het schip. Na deze verschrikkelijke ramp zijn die regels tenminste aangepast. Ook vindt er een verplichte ‘drill’ oefening plaats nog voordat het schipt de haven verlaat.
Foto
Commons Wikimedia
